برایش نوشتم:
‌
«زیر نور این آباژور
در ازدحام این قرص خواب های لعنتی
جایی در وسعت سرد این تختخواب؛
شب بخیر هایت گم شده است...»
‌
برایم نوشت:
‌
«بخواب! عادت به هیچ چیز صلاح نیست»

و این منطقی ترین لالاییِ نیمه شب‌های من شد...