تو خامُشی، که بخواند؟
تو می‌ روی، که بماند؟
که بر نهالکِ بی‌ برگِ ما ترانه بخواند؟
زمین تهی‌ست ز رِندان،
همین تویی تنها،
که عاشقانه‌ترین نغمه را دوباره بخوانی
بخوان به نام گل سرخ،
و عاشقانه بخوان:
"حدیث عشق بیان کن، بدان زبان که
تو دانی..."

"محمدرضا_شفیعی‌کدکنی"