خدا گر پرده بردارد از روی کار آدمها
چه شادیها خورد بر هم چه بازیها شود رسوا
یکی خندد ز آبادی یکی گرید ز بر بادی
یکی از جان کند شادی یکی از دل کند غوغا
چه کاذبها شود صادق چه صادقها شود کاذب
چه عابد ها شود فاسق چه فاسق ها شود عابد
چه زشتی ها شود رنگین چه تلخی ها شود شیرین
چه بالا ها رود پایین چه اسفل ها شود علیا
عجب صبری خدا دارد که پرده بر نمی دارد
سهراب سپهری
منکه این شعر رو خیلی دوست دارم

عالی بود...یادش بخیر...یاد شب شعر افتادم...

خخ بچه بودیم میخوندیم

یه مدت شیراز فعال بود شب شعر..زیاد می رفتم...

شعر منکه خبری نیست از این نوع شبهای شعر