دنیای درونم را
به سوی چشمان تو می گشایم
که درونش یک قلب است
و هزاران واژه سرخ و آتشین
که بر روی لبهای تو چشیده می شود
میان من و تو مرزی نیست
موهایم که با سرانگشتانت
چون آبشاری بر روی کمرم جاری می شود
و معبدی که از خانه قلب تو آغوش می شود...