بیماری، بسا که سودمند است. با درهم کوبیدن تن، جان را آزاد میکند، آن را صفا میبخشد. در شبها و روزهای بیعملی ناگزیر، اندیشهها سر برمیآورند که از روشنایی بسیار تند میهراسند و خورشید تندرستی آنها را میخشکاند. آن کس که هیچ گاه بیمار نبود؛ هرگز خود را به کمال نشناخته است.