ای که به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای.
ای که چو آفتاب و مه دست کرم گشاده‌ای.
صبح که آفتاب خود سر نزده‌ست از زمین
. جام جهان نمای را بر کف جان نهاده‌ای.