برای پریا
این عشق بی تو چون غزلی نیمه کاره است

رو کن به من که وقت شروعی دوباره است
حرفی بزن به لهجه ی باران که مدتی ست
این بغض کهنه منتظر یک اشاره است
چون ابر این کدورت بیهوده رفتنی ست
چیزی که ماندنی ست شبی پر ستاره است
در کار خیر شبهه نیاور، دو دل نباش
مثل کسی که منتظر استخاره است
از هر دری کنایه به تو می زنم ، مدام
اینروزها به روی لبم استعاره است

چون پیله ای که پر زده پروانه اش ببین

رفتی و سهمم از تو دلی پاره پاره است

بازنشر

موردی برای نمایش وجود ندارد.