کاظم بهمنی یه بیت شعر داره
که معشوقش رو به روح خودش تشبیه می کنه،
و می خواد بهش بگه نرو.
می گه:
"روح برخاسته از من ته این کوچه بایست،
بیش از این دور شوی از بدنم می میرم. "

بازنشر

موردی برای نمایش وجود ندارد.