گاهی چقدر دلم يك رفيق شش دانگ ميخواهد...

كسي كه به دور از جنسيت همراهت باشد،

مذكر و مونث فرقي ندارد...

فقط كسي باشد كه بفهمد حالت را...

بتواني به دور از حاشيه و ترس از هر چيزي،

تا نا كجا آبادهِ زندگي بروي..

اگر كمي حد دوستي هاي معمولي خود را مي دانستيم؛

كمي دندان به جگر مي گذاشتيم و احساساتمان را بيان نمي كرديم

حال قضيه فرق ميكرد و بهترين هاي زندگيمان را هنوز هم كنار خود داشتيم!

مي توانستيم تا ساليان دراز از ديدن حالشان؛حالمان جان بگيرد

مي توانستيم

به جاي خاطراتِ تلخ ؛

زندگي را پراز خاطراتِ شيرين و دوست داشتني كنيم..

مگر چه ميشود كه پاي عشق را وسط نكشيد؟!

همه چيز كه نبايد به عشق ختم شود...

بعضي دوستي ها بايد ناب بمانند...

خالصِ خالص...