مرغ باغ ملکوتم ، نیم از عالم خاک
چند سالیست قصری ساخته اند از بدنم

ای خوش آن روز که بر سفره هر دوست
بودمو ، جوج و کبابی میزدند

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چه می کنند با گرانی ، مردم هموطنم

از کجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟
تا کجا میرود این نرخ، آخر ننمایی وطنم

مشو غره به انتخابت و امید به ارزانی من
من به خود نامدم این جا ، که با رئیسی بروم

تو مپندار که من شعر بخود می گویم
هورمون زنند و آب بندند ، من دم نزنم

ارزانی اگر روی بمن ننمایی
والله این قالب مردار بهم درشکنم

(به مناسبت سیزده بدر و جوج و نوشابه)