در غرور غروب
با پرتو ماه، آیم و چون سایه ی دیوار گامی ز سر کوی تو رفتن نتوانم... ؛ دور از تو منِ سوخته در دامن شب ها چون شمع سحر یک مژه خفتن نتوانم... / ( شفیعی کدکنی ) /