یه وقتهایی حال دلت بعدِ یه عالمه سختی،اونقدر خوب میشه که از ذوق اشک تو چشات حلقه میزنه...
من اون حال رو هزار بار واسَتون آرزو میکنم
برگ برگِ دفترم
سبز میشود
بوی بهار می دهی
وقتی که می نویسمت
اما غم نبودنت
برگ ریزانِ شعرم شد
تنها کسی که همیشه حواسش به غرورم بوده
تو بودی دنیام
اینکه بدانی کسی
جایی به فکر توست
و در گوشه گرم و امنی از قلبش
جایی برای تو نگه داشته
به لحافی نرم می مانَد
که دور خودت بپیچی
و از سرما در امان بمانی !
بعضیا هم هستن که یهویی کم حرف و ساکت شدنشون، مثلِ سکوتِ بعد از تموم شدنِ آهنگیه که خیلی دوستش داری.
همهی غصهی دنیا یهو میریزه تو دلت...
کسی که ازت دوره ولی از همه آدمای نزدیکت بهتره ،کسی که مثل یه رفیق تورو تو هر شرایطی تنهات نزاشته و با ارزش ترین دارایی توعه