دِژُمْ

#قاصد #تجربه های همه #تلخ
با #دلم می گوید
که دروغی تو ، #دروغ
که فریبی تو ، #فریب ...

در شهر #شلوغ ما #تماشا دارد
#تنهایی دسته جمعی #آدم‌ها ...
(((((:

پشتِ سر دیگه قدیمی شده الان همه توی روت دوتان
(((((:

#دوستا تبدیل بِ #دشمن میشن
وقتی #بهتر اَ اونا باشی
(((((:

‏از اونیم که انتظار نداریم
همچی برمیاد
(((((:

به #شخصيت خود بيشتر از #آبرويتان اهميت دهيد
زيرا شخصيت شما #جوهر #وجود شما و آبرويتان
#تصورات ديگران نسبت به شما است
(((((:

یک ساعت بعد اینکه #خاکمون میکنن
مردم سر #ناهارِ ختم به فکر اینن که #نوشابشون زرد باشه یا مشکی
پس بخاطر #حرف چنین مردمی #زندگی_نکن
واسه #دل #خودت زندگی کن !

آدم بعضی وقتا #عاشق دشمنش میشه
آخه صادقانه #ضربه میزنه
((((:

‏از یه جایی به بعد کسی تـو #زنـدگیت دخالت نمیکنه
تو توی #دخالت دیگران زندگی میکنی
(((((:

‏یه‌روز از ادامه‌دادنِ خودم انصراف میدم و #تُ رو شروع میکنم

(((((:

زمان زیادی گذشت ...
فهميدم هميشه اونى كه ميخواى نميشه...!
فهميدم هركسى كه باهاته الزاماً "دوستت" نيست!
فهميدم كسى كه تو نگاه اول ازش بدت مياد يه روزى ميشه صميمى ترين دوستت و بلعكس... !
فهميدم كه بى تفاوتى بزرگ ترين انتقامه...
تنفر يه نوع عشقه ...
دلخورى و ناراحتى از ميزان اهميته...!
غرور بزرگ ترين دشمنه...
خدا بهترين دوسته ...
خانواده بزرگ ترين شانسه ...
سلامتى بالاترين ثروته...
آسايش بهترين نعمته ...
فهميدم" رفتن" هميشه از روى نفرت نيست ...
هركى زبونش نرمه دلش گرم نيست...
هركى اخلاقش تنده،جنسش سخت نيست!
هركى ميخنده، بدون درد و غم نيست!
ظاهر دليلى بر باطن نيست...
فهميدم كسى موظف به اروم كردنت نيست...
فهميدم بحث كردن با خيليا اشتباهه محضه...
فهميدم خيلى موقع ها خواسته هات ، حتى باگريه و التماس، انجام شدنى نيست ...
فهميدم گاهى اوقات توو اوج شلوغى تنهاترينى!
گاهى اوقات دلت تنگه اون آدماى دوست داشتنى سابق ميشه...
گاهی اوقات صمیمی ترین کست میشه غریبه ترین آدم‌

‌(((((:

ما فقط #حرف های زیادی داشتیم برای #نگفتن

(((((:

قشنگ اینه که نماشو داشته باشی
ولی #خودنمایی نکنی
(((((:

#تنهایی واسه ما #عار نیست
#معیاره
(((((:

دلم یک خانه ی قدیمی می‌خواهد ...
یک حال و هوای سنتی و اصیل
خانه ای با دری فیروزه ای، حیاطی چند ضلعی و دیوارهای کاهگلی،
با حوضی پر از ماهی‌های قرمز و گل های شمع‌دانی،
پنجره های چوبی و شیشه های رنگ رنگی...
خانه ای که کلون و هشتی و پنج دری و مطبخ داشته باشد...
که وقتی دلم گرفت، به تالار آینه اش بروم،
میان آینه کاری های زیبایش بنشینم... و حال دلم خوب شود...
عصر های تابستان، تمام دلخوشی ام؛
یک کاسه آبدوغ خیار خنک با نان خشک باشد
و شب های زمستان، تمام دلگرمی ام؛
یک کرسی آتشی جانانه با یک سینی پر از آجیل و خشکبار.
صبح ها با شیطنت و صدای گنجشک ها بیدار شوم،
به حیاطش بروم،
و از عطر خاطره انگیز کاهگلش جان بگیرم ...
من از حصار آهن و فولاد خسته ام...
دلم خانه ای می خواهد که هر غروب ؛
روی تخت قدیمی توی حیاط، روبروی حوض، کنار باغچه بنشینم،
چای بنوشم،
و شعرهای زیبای شاملو و فروغ را با شوقی بی وصف، به روح و جانم
تزریق کنم ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

‌