آدم های خیالباف همیشه حال شان خوب است.
با کسی که دوستش دارند،
به میهمانی می روند،
چای می نوشند و می رقصند.
شادِ شادند.
کسی را که دوستش دارند همیشه هست.
نه می رود،
نه می میرد
و نه خیانت بلد است.
آدم های خیالباف خوشبخت ترینند.
آنقدر فکر می کنند تا باورشان شود
و بالاخره هم روزی جذب می کنند
آنچه را که می خواهند.
تنهایی آدم رو کمطاقت میکنه...
دلتنگی از یه آدمِ تنها، موجودی غمگین و بیمنطق میسازه!
یه وقتایی بینِ این همه آدمِ غریبه و آشنا
به این محتاجیم که حضورِ کسی رو کنار خودمون حس کنیم...
کسی که شنوندهی بهانههای ریز و درشتمون باشه؛
یه نفر که بشنوه و لبخند بزنه
گوش کنه و به دل نگیره
شنونده باشه و سکوت کنه...
یه نفر که تویِ اوجِ بی منطقیمون، صبورترین آدمِ دنیا باشه!
خیلی وقتا ما خودمون میدونیم حرفی که میزنیم منطقی نیست؛
اما یه نفر باید باشه تا تویِ چشمامون نگاه کنه
و برای چند لحظه حقی که نداریم رو بهمون بده...
کسی چه میدونه شاید ما اون لحظه فقط تشنهیِ توجهیم!
♥️🎵
دنیا جایِ بدی نبود،ما بد اقبال بودیم..!
در بدترین نقطه از جهان
و بدترین برهه از زمان؛متولد شدیم ...
ما تاوانِ گناهی را پس دادیم ؛
که در آن هیچ نقشی نداشتیم ...
ما فقط آمده بودیم بِکِشیم؛ما برایِ بُردن نیامده بودیم!
دیگران لذتش را بردند؛
و ما عذابش را کشیدیم ...
تا زبان به شکایت باز کردیم ؛
ما را از جهنم ترساندند ...
واقعا نمی فهمم ؛
بالاتر از اینهمه سیاهی
مگر رنگِ دیگری هم هست ؟!
.
.