علی

بعضی ها را هرچقدر هـم که بخواهی تمام نمی شوند
همش به آغوششان بدهکار می مانی
حضورشان گـرم است
سکوتشان خالی می کند دل آدم را
آرامش صدایشان را کم می آوری
هر دم… هر لحظه… کم می آوریشان و اینجا من چقدر کم دارمت…

ما عاشق میشویم
نه زمانی که یک فرد کامل پیدا کنیم
بلکه زمانی ک یک فرد را با تمام نقصهایش
کامل ببینیم

من بی تو یک بوسه ی فراموش شده ام ،
یک شعر پر از غلط ، یک پرنده ی بی آسمان ،
یک نسیم سرگردان
یک رویای ناتمام

سرم سنگینی حرفی را دارد
که توان گفتنم نیست
زبانم دنبال فرصتی
و چشمم
دنبال محرم رازی می گردد
بی تاب دیدنت هستم!

بگذار همه ی زندگی ام گره ی کور بخورد
دستهای “تــــــــــو” که باشد ملالی نیست…
با نگاه “تـــــــــــو”
گره از همه چیز باز میشود
حتی از دل گره خورده من!

یـِہ نـَفَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بــایَدْ بــاشـہْ تــا بــاشَمْ
بـایَدْ قَلْبــِشْ بِزَنِـہ تــا قـَلْبـَمْ بـِزَنـِهْ
بـاید ْنـَفـَسْ بِڪـِشـِهْ تــا نفـَسْ بـِڪـِشَمْ
یِـہْ نَـفـَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بـودَنِشْ بـِمْ آرامـِشْ میــدِهْ
یـِهْ نـَفـَرْ هـَسْ
ڪـِهْ بــا ڪُلّ دُنْیــا عَوَضِشْ نِمیڪـُنَمْ
ڪـِهْ ڪـلی حـــَسودَمْ واسـَشْ
یـِک ڪلام خـَتْمِ ڪــَلامْ
یـِهْ نــــــَفـَــــــــرْ هَسْ ڪـِهْ
نـَبــاشـِہْ مـَـــنَــــــمْ نیســـْتَم..

یک سینه پر از قصه‌ ی هجر است، ولیکن

از تنگدلی طاقتِ گفتار ندارم

تو دیواری هستی

که هیچ دری

از غمگینی ‌ات کم نمی ‌کند

همیشه چای می‌ خوری

و شعر می‌ خوانی

صدای تو دلتنگم نمی ‌کند

تنهایم می‌ کند.

دیگر احتمال بازگشتن تو لطیفه ای ست

که دوستان قدیمی مرا با آن دست می اندازند

و انقدر در خلأ غیبتت مرده ام

که هیچ زنگ تلفنی مرا از جا نمی پراند..

وقتى نتوانستم دو كلمه هم برايت بنويسم،

نامه‌ای خالى فرستادم

شبیه روزهايم بدون تو

ﺩل بسته ﺍﻡ ﺑﻪ ﻏﻢ، ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ

ﯾﺎ ﺩﯾﺮ ﺁﻣﺪهﺳﺖ ﻭ ﯾﺎ ﺯﻭﺩ ﺭفته اﺳﺖ

براى عشق‌ هاى تمام شده

تنها یک‌ چیز مى‌توان گفت

‏و آن اینکه به هر حال زیبا بود...

قلبی که کنج سینه ی من می زند تویی

من با غمِ تو از خود تو آشناترم

بی خواب کوچه گردی و بدخوابی ام نباش

دلشوره های هرشبم از روی عادتند

هی کوچه...کوچه...کوچه...به پایان نمی رسم

شب های سرد و ابری من بی نهایتند...!

"دلتنگی "آرامش را

از روزهای رنگی من گرفته است

از اینهمه سیاهی بیزارم

باید خودم را به نگاه روشنت وصل کنم