محمد امین

دل و شوق و خیال و مهر هر چار

کشانندم همی تا منزل یار

تو را این چار فایز دشمنانند

از این خصمان به مردی خود نگه دار

دل از من چشم شهلا دلبر از تو

لب خشکیده از من کوثر از تو

بنه بر جان فایز منت از لطف

سر از من سینه از من خنجر از تو

باز کن پنجـــــــــره ها را که نسیم

روی بالش پــــــری از قاصدکی

خسته از راهـــــــی سخت

پشت در منتظـــر است

تا بگوید کـه چـه سان

دل من بیتاب است

چه کسی خواهد خواند

شعر چشمان تو را

که به هر یک مژه بر هم زدنی

غزلی نو به سراپرده ی دل می سازد

بهتر از من

چه کسی خواهد خواند ؟؟؟

می خواهم دوستت نداشته باشم

اما نمیتوانم . . . !

و این تنها جاییست

که خواستن

توانستن نیست . . .

زنانه عاشق شو ؛

مردانه از عشقت محافظت کن ؛

و کودکانه سالهای سال

عشقت را تازه نگهدار . . .

فقــــــــــط بـراے تـو

“ساڪتــــــــــم”

نہ اینڪہ فرامـوشتــــــــــ ڪرده باشـــــم

صبـــــر ڪردم ببینــــــم تـو هـــــم

دلتنگــــــــــم مے شـوے

و عمق عشق

هیچگاه شناخته نمی شود

مگر در زمان فراق…

در ببندید و بگویید که من

جز از او همه کَس بگسستم

کَس اگر گفت چرا؟ باکم نیست

فاش گویید که عاشق هستم..!

بی تو با قافله ی

غصه و غم ها چه کنم؟!

تار و پودم تو بگو

با دل تنها چه کنم ؟!

شبی را

سکوتی را

ریزش یک قطره اشکی را

برایت آرزو دارم…!

که شاید یاد من باشی