یه پاراگراف تو کتاب وقتی نیچه گریست هست که میگه:
بخشی از پریشانیِ تو، ناشی از یک خشم مدفون شده است. چیزی در تو هست، نوعی ترس و کم رویی، که اجازه ی ابرازِ خشمت را نمیدهد.
به جای آن به فروتنی ات می نازی! نوعی پاکدامنیِ اجباری برای خود پدید آورده ای:
احساسات را در عمق مدفون می کنی، و چون دیگر خشمی را تجربه نمیکنی، تصور میکنی یک قدیسی! فرو خوردنِ خشم، انسان را بیمار میکند.
صد رحمت به بستهی چیپس اقلا نصفش چیپسه نصفش هوا
Elahe
چقدر قشنگ تحلیلش کرد????👌
Amir masoud
چقدر قشنگ تحلیلش کرد????👌
آره الهه خیلی خوب گفته