دوست داشتن عضوی از بدن هست
درسته که همه فورا به فکر قلب میوفتن
ولی من میگم که دوست داشتن
مثل دندون ادم هست
دندون جلوی که در زمان لبخند زدن
برق میزنه حالا تصور کن روزی رو که
دوست داشتن ادم درد میکنه
اروم و قرار رو از آدم میگیره
غذا از گلوی تو پایین نمیره
شب ها تا صبح گریه میکنی
اونقدر مقاومت میکنی تا اینکه
یه روزی رو میبینی دیگه راهی
نداری جز اینکه دندون دوست
داشتنی خودت رو بکشی و
اونو بندازی دور حالا دندون
دوست داستن رو که کشیده
باشی حالت خوبه
راحت می خوابی
راحت غذا میخوری
شب ها دیگه گریه ات نمیگیره
ولی هنیشه جای خالیش هست
حتی وقتی که از ته دل میخندی