چهل سالگی شاید عجیب ترین سن آدمی باشد، زمانی که نه جوانی و نه پیری. با این حال چهل سالگی را دوست دارم، احساس رهایی می کنم زیرا که نه به آنچه در شور جوانی تعصب داشتم، دیگر متعصبم، نه ترس از قضاوت شدن دارم، نه از شکست می ترسم از بیم آن که غرور جوانیم بشکند.
زندگی می کنم، با جرات بیشتری.

انتخاب می کنم، با آزادی بیشتری.

آینده را می بینم و با حال خوش بهتری در اطرافم سیر می کنم.

یک جمله معروف هست که چهل سالگی یعنی آغاز زندگی…

✶❣✶❣✶