باید در خودت، یک گوشهای از وجودت، آدمی ساخته باشی که در روزهای سخت، نیازی به پناه بُردن به هیچ کجا نداشته باشد. وقتی انسان فهمید که چگونه با غمها و رنجهایش تنها بماند، دیگر چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد …
بدیه بیش از حد دوس داشتنِ یه آدم اینه که وقتی حواسش بهت نیست،حس میکنی کلِ دنیا ازت متنفره!
و وقتی دوستت داره، حس میکنی تموم دنیا و کائنات اش با تو خوبن!
انگار آدما وقتی عاشق، میشن تموم دنیاشون تو وجودِ یه نفر خلاصه میشه...