میزهای چوبی کافه
شعرهای فراموش شده‌اند..‌!!

تو بیا..

تا این صندلی‌ها وزن بگیرند،
تا فنجان‌های قهوه فال داشته باشند،
تا بشقاب‌های پر از نان و ریحان و ادویه،
دو به دو
ردیف شوند با چشم‌های منتظر من...!

امروز بیا...

تا قصه‌ی ناگفته‌ی این جهان را
با هم بنویسیم..!

علی قاضی نظام