‌‌‌‌‌

‏از يک سنی به بعد
با دقت به حركات پدر و مادرت نگاه می‌كنی
وقتی حرف می‌زنن با جون و دل می‌شينی پاى حرفاشون و به صداشون گوش می‌كنی
غرغر كردناى از سر نگرانيشون رو با لبخند گوش می‌كنی
و فقط ميگى چشم
اونجا همون لحظه‌ای هست كه سن خودتم رفته بالا
و تازه دارى قدر تک تک ثانیه‌های زندگی رو می‌فهمی