تک تک کلمات فروغ فرخزاد رو می‌شه با تموم وجود حس کنی:‌

در برابر بی‌مهری آدم‌ها هیچ نمی‌گویم. سکوت و سکوت و سکوت.
انگار که لال شده باشم؛ شاید هم کور و کر. دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم و نه حتی حوصله اش را، می‌دانی؟
دیر دریافتم که مسئول طرز فکر آدم‌ها نیستم. بگذار هر که هرچه خواست بگوید!
چه اهمیتی دارد؟
من در لاک خود راحت ترم.
آن جا می‌شود آرام و بی‌دغدغه زندگی کرد!

پسند

بازنشر

موردی برای نمایش وجود ندارد.