من برای با تو بودن دل به دریا می زنم

سر ز سودای تو بر دامان صحرا می زنم

من برای با تو بودن دل به دریا می زنم

سر ز سودای تو بر دامان صحرا می زنم

من از تووووووووووووووووووو حرف می زنم شب عاشقانه می شود،تو را ادامه می دهم همین ترانه می شود

از سر کوی تو هر شب تا به صبح عاشقی

طعنه بر خورشید و ماه و مرغ مینا می زنم

از سر کوی تو هر شب تا به صبح عاشقی

طعنه بر خورشید و ماه و مرغ مینا می زنم

در دل تاریک شب شمع تووووووووووووووووو می گردد دلم ،خود بگو ،سوزد پرم پروانه من می شوی؟

گر که لطف تو کند یاری مرا در این زمان

بر سر هر موی تو دست تمنا می زنم

گر که لطف تو کند یاری مرا در این زمان

بر سر هر موی تو دست تمنا می زنم

در خیالم وسط شعر کسی هست که هست

گرچه از درد تو چون فرهاد اندر عشق زار

لاف شیرین یکدم از سر تا به پاها می زنم

در خیالم وسط شعر کسی هست که هست

هر بار که در دیده دل میگذری ،از بار دگر خوب ترت می بینم

به بودن ها، دیر عادت کن و به نبودن ها،

زود آدم ها، نبودن را بهتر بلدند!

به بودن ها، دیر عادت کن و به نبودن ها،

زود آدم ها، نبودن را بهتر بلدند!

دل به رسم عادتش هر روز یادت می کند