دِلتَنگِتَم!
میشه بِبَرَمِت با هَم یِکَم خیابونهایِ شَهرِمونو قَدَم بَِزنیم؟
دو تا چایی از نَزدیک تَرین دَکّه بِگیرَم تا گَرم بِشیم؟
چَند ساعَت زُل بِزَنَم به چِشمآت تا واسَم حَرف بِزَنی
پیشونیتو بِبوسَم و شالگَردَنُ دورِ گَردَنِت سِفت‌تَر کُنَم تا نَکُنه یه وَقت سَرما بُخوری،
آخَرِشَم یه رُزِ قِرمِز که از دَست فروشِ سَرِ چهار راه خَریدَم و بِهِت بِدَم؟
میشه سَختِش نَکُنیم؛
هیچی و سَخت نَگیریم جُز دَستایِ هَمو؟
می‌دونی دِلتَنگی یَعنی چی؟!!
دِلتَنگی شَبیهِ یه دَردِ پِنهونِ لایه لایه‌س ...
تو جَمعیَت حَرف میزَنی و میخَندی و
به روزمَرِگیت میرِسی امّا نَهایتاً به مَحضِ اینکه تَنها شی،
دَستِتو میگیری به اَوَلین ستون و تِکیه میدی بِهِش و چِشماتو از دَرد فِشار میدی،
از َدرد خَم میشی ...
دِلتَنگی دَردیِ که هِی میاد کُنجِ این قَلبِ بی صاحابِت می‌شینه،وَ خونه نِشینِت میکُنه!
دِلتَنگی شَبیهِ زَخمیِ که بُرِشش رویِ اَنگُشتات به یه سانتَم نِمیرسه،
اما عُمقِش تا مَغزِ اُستُخونته :
آره ...
هَوامو نَداشتی هَوایی شُدَم .....
میشه بِبَرَمِت با هَم یِکَم خیابونهایِ شَهرِمونو قَدَم بَِزنیم؟
دو تا چایی از نَزدیک تَرین دَکّه بِگیرَم تا گَرم بِشیم؟
چَند ساعَت زُل بِزَنَم به چِشمآت تا واسَم حَرف بِزَنی
پیشونیتو بِبوسَم و شالگَردَنُ دورِ گَردَنِت سِفت‌تَر کُنَم تا نَکُنه یه وَقت سَرما بُخوری،
آخَرِشَم یه رُزِ قِرمِز که از دَست فروشِ سَرِ چهار راه خَریدَم و بِهِت بِدَم؟
میشه سَختِش نَکُنیم؛
هیچی و سَخت نَگیریم جُز دَستایِ هَمو؟
می‌دونی دِلتَنگی یَعنی چی؟!!
دِلتَنگی شَبیهِ یه دَردِ پِنهونِ لایه لایه‌س ...
تو جَمعیَت حَرف میزَنی و میخَندی و
به روزمَرِگیت میرِسی امّا نَهایتاً به مَحضِ اینکه تَنها شی،
دَستِتو میگیری به اَوَلین ستون و تِکیه میدی بِهِش و چِشماتو از دَرد فِشار میدی،
از َدرد خَم میشی ...
دِلتَنگی دَردیِ که هِی میاد کُنجِ این قَلبِ بی صاحابِت می‌شینه،وَ خونه نِشینِت میکُنه!
دِلتَنگی شَبیهِ زَخمیِ که بُرِشش رویِ اَنگُشتات به یه سانتَم نِمیرسه،
اما عُمقِش تا مَغزِ اُستُخونته :
آره ...
هَوامو نَداشتی هَوایی شُدَم .....
