یاد آن عهد که دل در خم گیسوی تو بود
شب من مویِ تو و روزِ خوشم رویِ تو بود

همزبانی که غمی از دل من برمی داشت
در سراپردۀ دل، چشمِ سخنگویِ تو بود

تا تو رفتی ز نظر، دیدۀ من شد تاریک
صیقلِ دیدۀ من، آینۀ رویِ تو بود
/
( جناب صائب )
/