از یک جایی به بعد آدم دلتنگی اش را داد نمیزند ...
دلتنگی اش را با خود به هرجا نمیبرد ...
دلتنگی اش را به غریبه ها نه، به دوستانش هم نشان نمیدهد...
جایی دور از چشم همه پنهانش میکند ...
و گاهی فقط وقتی تنهاست به سراغش می رود...
دستی به سر و روی دلتنگی اش میکشد... بغلش میکند...
شاید با بغض شعری برایش بخواند...
و دوباره آرام پنهانش می کند... همان گوشه دنج دور از دیگران...

پسند

بازنشر