خلوت گاه 1097

می گفت که دلتنگ شده، دروغ دیگر
تو سنگ تمام بوده ای، مگر نه؟ دختر

تو که نباشی انگارهیچکس نیست
حتی اگه دشمن باشی وجودت برکته
کجایی؟

یک قدم تا روز محشر فاصله ست
یاد داری خنده هایت چند تاست؟

می شود امشب میان ِ لحظه های عاشقی

دست در دستان ِ من ، دعوت به یک رقصم کنی

امشب از لبهای خود جای شراب ِ قرمزی

مرده ام ، شاید که شد با بوسه ای “هستم” کنی!

دو چشمی مست و همرنگ عسل داشت

بسی عاشق چو من او در محل داشت

خیابان از عبورش مست می شد

تو گویی خرمنی گل در بغل داشت

 اما ما از درون زنگ زدیم.

حسین پناهی