هانیه زارع

ای کاش انسان ها همون قدر که از ارتفاع میترسدند
کمی هم از پستی هراس داشتند

تو با شرافتي اگر….
آبروي ديگران را مانند آبروي خودت محترم بداني….

تو آزادي، اگر….
خودت را کنترل کني، نه ديگران را….

تو مهرباني، اگر….
وقتي ديگران مرتکب اشتباهي ميشوند، آنها را ببخشي….

تو شادي، اگر….
گلي را ببيني و بخاطر زيباييش خدا را شکر کني….

تو ثروتمندي، اگر….
بيش از آنچه نياز داري نداشته باشي….

و دوست داشتني هستي، اگر….
دردهايت تو را از ديدن دردهاي ديگران کور نکرده باشد…. “

اگر چنين است….
به بزرگيت افتخار کن.

ﻣﺮﺩﻱ ﻛﻪ ﻋﻘﺐ ﺗﺎﻛﺴﻲ ﻛﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﻮﻱ ﺳﺮﺭﺳﻴﺪﺵ ﭼﻴﺰﻱ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻣﻲﻛﺮﺩ، ﺳﺮﺭﺳﻴﺪﺵ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ‏

«ﻫﺮﭼﻲ ﻣﻲﺩﻭﻭﻳﻴﻢ، ﺑﺎﺯﻡ ﻋﻘﺒﻴﻢ.»

ﻛﺴﻲ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﻧﺪﺍﺩ.

ﻣﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﮔﻔﺖ: ‏

«ﻫﻤﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻣﻲﺩﻭﻭﻳﻴﻢ، ﺑﺎﺯﻡ ﻫﻴﭽﻲ.‏»

ﺯﻧﻲ ﻛﻪ ﺟﻠﻮﻱ ﺗﺎﻛﺴﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،

ﮔﻔﺖ: ‏«ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻮﻥ.‏» ﻣﺮﺩ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ‏«ﭼﺮﺍ؟‏» ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ‏«ﭘﺴﺮ ﻣﻦ همش ﺷﺶ ﺳﺎﻟﺸﻪ ﻭلی نمیتونه ﺑﺪﻭﻭئه… ﻫﺮ ﻛﺎﺭی ﻣﻲﻛﻨﻴﻢ ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻪ.‏»

ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﺩﻳﻢ

ﺑﻪ ﺯﻥ ﻧﮕﺎه ﻛﺮﺩﻡ، ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩ.

اصیل که باشی
جنس متعهد بودن را خوب میدانی
عالم و آدم هم بیایند
فقط دلت می خواهد
برای یک نفر باشی

آنروز که سقف خانه ها چوبی بود
گفتار عمل در همه جا خوبی بود
امروز بنای خانه ها سنگ شده
دل ها همه با بنا هماهنگ شده