محمد

مهتاب پشت ابر نماند نهان ولی

غم پشت خنده های دروغین ما چرا...

میخوام بهت یه چیزی بگم! من شبایی رو گذروندم که هیچوقت فکر نمیکردم صبح بشه، آدمایی رو حذف کردم که فکر میکردم اگر یک روز توی زندگیم نباشن، قطعا صبح از دوریشون بیدار نمیشم. از دست دادنایی رو تجربه کردم که حس میکردم از شدت غم، قطعا قلبم همون لحظه منفجر میشه... اما یه روزایی بعدش اومد که دیدم نه، غم، آدمارو نمیکشه، چون خدا معجزه ای رو میفرسته که میفهمی همه چیز میتونه عوض بشه. فقط باید صبر داشته باشی...

هر داستانی یه سرانجام و پایانی داره، هر دوستی و هر نوع وابستگی یه جا باید تموم بشه، آدم معتاد یه جا باید خماری رو به مواد و ساقیش ترجیح بده و با اینکه اذیت میشه، دست بکشه... و از همه مهمتر انسان باید یه جا توی زندگیش خودشو، ماهیت و غرورش و پیدا کنه و بخودش برگرده و مثل یاقوت سخت و کمیاب بشه...

از آدمها به آدم ها پناه نبرید ....
بی پناه تر خواهید شد

نفس کشیدن که زندگی کردن نیست🖤