حمید محمدی

"وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَنْ فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا ۚ أَفَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّىٰ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ"

و اگر پروردگار تو مى‌خواست
تمام كسانى كه روى زمين هستند
همگى به اجبار ايمان مى‌آوردند
آيا تو مى‌خواهى مردم را
مجبور سازى كه ايمان بياورند؟!
(ايمان اجبارى چه سودى دارد؟!)

"آیه ۹۹ سوره یونس"

ن تو را برای دل ظریفم و دوست داشتن انتخاب کرده ام
در میان راه های پر پیچ
در مسیرهای ناخوانده
در اندوه های طولانی
و در شادیهای کوچکم

بی سر و سامان تو شد شانه ی سر خورده ی من
رنگ بزن بر لب این خنده ی دل مرده ی من
ساکت تنهایی من حرف بزن با شب من
شور تماشایی من شعر بخوان با لب من
بغض منی آه منی حسرت دلخواه منی
دوری و دلتنگ توام زخمی و همراه منی
من غم پنهان توام حال پریشان توام
پلک بزن تا بپرم مستی چشمان توام
جان منو جهان من فقط تو هستی
قرار بی زمان من فقط تو هستی
شروع ناگهان من فقط تو هستی
دلیل گریه ی منی عذاب من نه
پر از شنیدن منی جواب من نه
تو روی دیگر منی نقاب من نه

نیست در اقلیم کسی این همه بی هم نفسی
بی همگان منتظرم تا تو به دادم برسی
عصر غم انگیز توام حوصله کن ابر مرا
عاشق یک ریز توام معجزه کن صبر مرا
بند زده پای مرا گیسوی زنجیری تو
میکشدم میکشدم لحظه ی دلگیری تو

جان من و جهان من فقط تو هستی

از اینکه زنی با تو
دیوانه وار بحث میکند،
خوشحال باش،دنیای زنها
کاملا متفاوت و مرموز است
زن اگر سکوت کرد
بدان سکوتش،
نشانه پایان توست!

ماوراي باورهاي ما، ماوراي بودن و نبودن هاي ما، آنجا دشتي است، فراتر از همه تصورات راست و چپ، تو را آنجا خواهم ديد

دل من دیر زمانیست که میپندارد:
“دوستی” نیز گلی ست
مثل نیلوفر و ناز
ساقه ترد ظریفی دارد
بی گمان سنگ دلست آنکه روا میدارد
جان این ساقه نازک را نادانسته بیازارد!
در ضمیری که زمین من و توست
از نخستین دیدار؛
هر سخن،هر رفتار
دانه هایست که می افشانیم؛
برگ و باریست که می رویانیم،
آب و خورشید و نسیمش “مهر”است
گر بدان گونه که بایست به بار آید
زندکی را به دل انگیزترین چهره بیاراید
آنچنان با تو دارامیزد این روح لطیف
که تمنای وجودت همه او باشد و بس
بی نیازت سازد از همه چیز و همه کس
زندگی گرمی دل های بهم پیوستست
تا در ان دوست نباشد همه درها بستست
در ضمیرت اگر این گل ندمیدست هنوز
عطر جان پرور عشق
گر به صحرای وجودت نوزیدست هنوز
دانه ها را باید از نو کاشت
آب و خورشید و نسیمش را از مایه ی جان
خرج میباید کرد
رنج میباید برد
دوست میباید داشت

فریدون مشیری

بـه خاطر خودت می گویم گاهی دستت را بگذار در دست کودک درونت بگذار ببرد تو را هر جا کـه دلش خواست کـه یادت باشد زندگی شوخیه بـه اشتباه جدی گرفته شده ماست

باور نمی‌کنم! دوست داشتن آدمهایی را که ناپایدارترین احساسات در وجودشان جولان می‌دهد! باور نمی‌کنم و ترجیح می‌دهم پازل تنهاییم را کامل کنم، تا اینکه یک قطعه از جورچین آدمهای آفتاب‌پرست باشم !

خسته ام دنیا نگاهم کن که حالم خوب نیست بی نصیب از بختم وبنگر که فالم خوب نیست خسته ام زندگی لعنت به این تقویم نحس این چه دنیایی است که دایم ماه وسالش خوب نیست

از ماه تنهاتر شدم اخر کجایی ؟مگر نمی دانی هر که باران باشد روی چشم همه پنجره ها جا دارد

·٠•مــــــــن از تمـــام دنیـــــــــا ...
فقــط آن دایـــره ی عسلــیِ
چشمـــان تــــو را میخواهـَــم ...
وقتــی کـــه در شفـافیتــش ...
بازتـابــــِ عکـس خــودم را می بینم˙·٠•

خیال کودتا دارم از استبداد چشمانت تحصن کرده ام فعلا به گوهر شاد چشمانت تو از حزب سیه چشمان من از کابینه ی عشقم به بادم می دهد آخر خیال یاد چشمانت

گفتی مرا بِبَر،به غزل های هر شَبت... تو جایِ شاه بیتِ غزلها نشسته ای سجاده رو به قبله و قلبم به سویِ توست رکنِ نمازِ امشبِ من را شکسته ای!

غنی ترین ثروت:
خرد است
بزرگترین فقر:
بی‌عشق زیستن است
قدرتمند ترین سلاح:
شکیبایی است
بهترین امنیت:
ایمان است
ومؤثرترین دارو:
لبخند است

دوست داشتن یک نفر یعنی دیدن او به همان شکلی که خداوند اراده کرده است. داستایوفسکی