در من ترانه های قشنگی نشسته اند

انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند

انگار سالهای زیادیست بی جهت

امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند

ازشور و مستی ِ پدران ِ گذشته مان

حالا به من رسیده و در من نشسته اند