چند وقتیه که دیگه مثل قبل ظاهر و زیباییم برام اهمیت چندانی نداره. حفظ کردنش که همیشه برام مهمه ولی فیدبکایی که به خاطر چهره و بدنم میگیرم نه که برام بی ارزش شده باشن ولی دیگه مثل قبل هیجان زدم نمیکنن‌. انگار به اندازه کافی پر شدم ازش. انگار دفتر این نوع تایید گرفتن تکمیل و بسته شده. الان احساس نیاز میکنم که بیشتر برای طرز فکر و موفقیت‌ها و کارم تایید بگیرم. برای توانایی‌ها و استعدادهام. برای کارایی که میتونم انجام بدم یا چیزایی که میتونم یاد بگیرم. برای رشد و یادگیری.