کاش روزی برسد؛
که دیگر هیچ دلی نشکند..
هیچ اشکی.. از هیچ چشمی نریزد..
هیچ کودکی آزار نبیند..
و در حق هیچ زنی .. درهیچ گوشه ای از جهان ، ستم نشود..
روزی که همه ، بیشتر هوای هم را داشته باشیم..
ملیت، جنسیت، نژاد، رنگ و هیچ چیز دیگری میان دلهایمان فاصله نیندازد..
روزی که چیزی به نام جنایت ، ظلم و بدی ، مصداقی نداشته باشد..
همان روزی که به کودکانمان حکایاتی از روزگاری که همه جا جنگ و بی عدالتی بود بگوییم.. و آن ها حتی باورشان نشود..
روزی که انسان باشیم..!
نمی دانم کِی..
ولی آن روز می آید...
و همه مان اهالیِ خوشبختِ بهشت خواهیم بود..
همان بهشتی که خودمان خرابش کرده بودیم...