چیز جدیدی نیست که بگویم. دلتنگیِ جدیدی ندارم، غمی به غم‌هایم اضافه نشده، از چیز تازه‌ای رنج نمی‌برم اما همواره دلتنگم، غمگینم و رنجورم. چیزی در من رسوب شده، چیزی محکم و غیرقابل انحلال. یک‌چیزی که مرا شکل داده، نه مثل خمیر، بلکه مثل یک بنای سیمانی.