چشمانت را به مانند تیله های بچگی هاااایم دوووووست دارم
به همان قدر ساده و بی ریا
شمارش هر اخر شب
و حضور و غایب همه تیله ها در اول صبح
تیله های رنگی بچگی ام
برام با ارزش و خواستنی اند ................
و حال قلبم در پاییز گیر کرده است !
خانه قلبم، در این قلب پاییز برگ ریزان
چه تاریک است عین شبهای طولانی و سرد و سوز
اما حیف گردسوزِ دوستت دارمت فقط از دور
سو سو کنان خانه ی دلم را
روشنایی بود!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
کو کجاست آنهمه مهربوووووووونی !؟
شب های آبان به بلندی ست در تاریکی
خانه ی دلم ظلمانی
هنووووووووز به یلدا نرسیده
فتیله ی چراغ دوستت دارمت
را کشیدی......................................................................................!!!!!!
برو بسلامت
خانه دلت آباد
هر چهار فصلت بهار بهار بهاااااااااار ............ اریا یهویی دلنوشته تقدیمتون