آدنا....


عشق چیز عجیبیه...
وقتی تو جون آدم رخنه میکنه دیگه نمیشه بیرون کشیدش...
میشه یه قسمتی از تمام روح و جون آدم...
عشق همیشه تلخه حتی اگه آدم به وصال برسه، باز همیشه یه راهی واسه زجر دادن آدم پیدا میکنه...
یه تلخی ناب !
مثل یه قهوه دلچسب !مثل یه زجری که روح آدمو به بالا میبره...
عشقی که آدمو به قعر سیاهی ببره عشق نیست فقط یه هوای مسمومه!
به عقب که نگاه میکنم دختری رو میبنم که عشق و عاشقی واسش یه پیکار مقدس بود!کسی که با یه لحن خاص میگفت قشنگیه عشق به نرسیدنشه!
اما حالا زنی هستم که عشق توی دستشه ولی با یه لحظه دوری میشه یه دختر بچه بهانه گیر که طاقت بغض و درد رو نداره!
عاشق بشید ولی فلسفه نبافید...
عشق یه مرحله است که بایدی با خودش داره!
باید عاشقی کرد به سبک اوج به ابدیت پاک....




پسند

موردی برای نمایش وجود ندارد.

بازنشر

موردی برای نمایش وجود ندارد.