تو آن شعرِ بلندی که شبا هنگام،
نیما را خواب
دزدیدش،
تو آن کلامی که سهراب،
با بوته ها می گفت
و تو آن نامه هایی،
که شاملو برای آیدا می نوشت،
و من بی تو اما،
غم انگیز تر از زمستانِ اخوان...

پسند

موردی برای نمایش وجود ندارد.

بازنشر