انسان آهسته آهسته عقب نشینی می‌کند؛
هیچ‌کس یکباره مُعتاد نمی‌شود،
یکباره سقوط نمی‌کند،
یکباره وا نمی‌دهد،
یکباره خسته نمیشود،
رنگ عوض نمی‌کند،
تبدیل نمی‌شود و ازدست نمی‌رود...
زندگی بسیار آهسته از شکل می‌افتد و تکرار خستگی بسیار موذیانه و پاورچین رِخنه می‌کند.
قدم اول را اگر به سوی حذف چیزهای خوب برداریم شک نکن که قدم‌های بعدی را شتابان برخواهیم داشت.