در دِژُمْ
این بیتهای تلخِ نفسگیرِ شعلهخیز داغ شماست خیمه زده بر جوانیام رودم، اگر چه بیتو به دریا نمیرسم کوهم، اگر چه مردنی و استخوانیام من از شکوه روسریات کم نمیکنم! من، این منِ غبار، چرا میتکانیام؟ / ( حامد عسکری ) /