قسم به قلم ،
آنگاه که عاجزانه دردست می نشیند
تا شاعرانه ،
از عاشقانه ها بنویسد..
و مهربانی را..
به وسعت عشق ترسیم نماید...
افکار پریشان را سبز..
وعشق را بر بلندای قله دوست داشتن می نشاند...
و نویسنده را..
به اوج لذت خلق اثری زیبا ودلنشین می رساند..
آنگاه که درتاریکی شب
تنهایی را در گوشه دفتربه شکل غریبی نقاشی می کند...
خداراجای هر دلبر؛
وعشق را..
فارغ ارنقش تن و بدن ، بی خواب وبی شهوت به بسترمی کشاند...√!

پسند

موردی برای نمایش وجود ندارد.

بازنشر