جهان ماورا

در یک کلام، کمال گرایی یعنی:

تمرکز بر نقص ها و ناتوانی های خود.

یعنی نادیده گرفتن توانایی های کنونی خود.

یعنی هیچ پنداشتن دستاوردهای کنونی خود.

که البته ریشه آن در احساس عدم لیاقت و کمبود عزت نفس است و در عین حال در عدم درک قانون تکامل است.

در واقع تنها زمانی باور جدید در شما ساخته می شود و فعالیتش
را در فرکانس های شما شروع می کند که به کمک منطق آن باور، ذهن منطقی ات
خلع سلاح شود.

تعریف باور:

قانون رشد گیاهان:

هر دانه ای پتانسیل رشد را دارد و اگر در شرایط خاصی مثل خاک مناسب، رطوبت مناسب و دمای مناسب قرار گیرد، قطعاً رشد می کند.

قانون تکامل:

رشد سلول ها و پدیده ها به صورت تدریجی است و همواره به سمت کمال پیش می رود.

قانون رشد و گسترش:

طبق
این قانون جهان پیوسته در حال رشد و گسترش است و در راستای این خاصیت و
این مأموریتش، حامی هر موجودی می شود که در شرایط رشد قرار بگیرد. زیرا
برنامه جهان، رشد و شکوفایی است و راه این رشد از طریق موجوداتی است که در
این جهان هستند.

به عبارت دیگر، پتانسیل رشد و پیشرفت در درون تمام
موجودات هستی خصوصاً انسانها وجود دارد و به محض اینکه آن موجود در شرایط
رشد قرار بگیرد، جهان حامی اش می شود و آن پتانسیل شکوفا شده و موجب رشد آن
موجود می گردد.