کسی رو نداشته باشی خیلی بهتر از اینه که داشته باشی و هی منتظر توجه از سمتش باشی.
آدما هیچوقت از بین نمیرن
اونا تبدیل میشن به یه سری حس مثل خشم، تنفر، دلزدگی، دلمردگی، حسرت یا شایدم بغض.
اونروزی که قراره یه روز خوب بیاد
ما چی؟
ماهم خوب میشیم؟
شبِ چشمهای دور از مَنَت بهخیر.
از روز اول که اینطوری نبودیم
کار خودتونه
پس گله برای چیه؟!
یک وجود سیمانی بسازید هرچی سنگ زدند سنگ بشکند.
لطفا
کسیو وسط راه ول نکنید شاید این راه اصلا راه اون نبوده به خاطر شما اومده.
ما میفهمیم ولی شما مهم ترید برامون.
برا کسایی که همیشه خوب بودیم و از جون مایه گذاشتیم براشون
وفقط بدی کردن در جوابش و قراره بعدن چوبش رو بخورن
بعدن چوبش رو خوردن به چه دردمون میخوره؟
این درد و عذابایی که تحمل کردیم چی؟
تنها خودت مقصر نیستی و البته بقیه هم همیشه مقصر نیستن.
بقیه رو نمیدونم ولی برا من دوستای معمولی که شاید در حد سلام علیک باشه هم فقط باید برا خودم تنهایی باشن چه برسه اونایی که جایگاه خاصی دارن.
ارزش آدمای زندگیمون را وقتی می فهمیم که دقت کنیم چه وقتایی به یادشون میوفتیم.
انکار..
و انگار نه انگار.
کافیه یک لحظه فکر کنیم بعضی چیزا رو از فردا نداریم.