REZA

از گریه های امروزم ساده بگذر …
قول شرف میدهم روزی به سادگی به گریه ات بیاندازم …

به بعضی ها ام باید گفت:
حیف درد زایمان ننت…!!!

همه ی دنیای من بود اما دنیای اون پراز مثل من بود………….

هرچند بی “حد” تورا خواستم….. اما در “حد” من نبودی…

مسخره ترین سوالی که میشه از یکی پرسید:
میتونم بهت اعتماد کنم ؟!
در تاریخ حتی یک مورد هم نوشته نشده که کسی در پاسخ گفته باشد : نه من صلاحیت ندارم و آدم امانت داری نیستم!
این را باید بفهمید نه اینکه بپرسید!!!

تفکیک جنسیتی باید اینطوری باشه
جدا کردن نامردا از مردا
نه دخترا از پسرا

لب‌هایت که باز می‌شوند‏
شکوفه‌های سیب پخش می‌شوند در هوا
عطر نفس‌هایت را دوست دارم ‏
ای تعبیر قشنگ تمام رویاها

زانک مرا داد لبش نیست لبی را اثرش
ز آنچ چشیدم ز لبت هیچ لبی را مچشان
مولانا

سه بوسه کز دو لبت کرده‌ای وظیفه من
اگر ادا نکنی قرض دار من باشی

علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن
که این مفرح یاقوت در خزانه توست

لا لبی الا لبت لا بوس الا بوسه ات
یک حدیث دیگری دارد خدا با بوسه ات!

گرمی لبهای تو، دائم به دردم می خورد
در کنار سردی شب های دریا بوسه ات...

گرمی دستان تو یا باده ی چشمان تو!
گرچه کار هر دوشان مستی ست اما بوسه ات

این والضالین ترین شعر من مغضوب توست...
اهدنا اللبهای تو تا صبح فردا بوسه ات

روسری را باز کن اعجاز کن؛ گم راه کرد
قاریان سوره ی والعاشقان را بوسه ات

با و واو و سین که در انجیل و تورات مبین !
باب تحریف است بی آیات عظما بوسه ات

گرد تفسیر بحار البوسه ی لب های تو
زاهد و گبر و مسلمان است حاشا بوسه ات

اینقدر با سرخی لبهات بی تابم نکن
می کند من را ذلیل و خوار و رسوا بوسه ات

الفرار از مرگ، هیهات از لبت، باید گریخت
تا نبرده جان من را هم به یغما بوسه ات

هیچ جنسی مثل جنس بوس تو مرغوب نیست
لالبی الا لبت لا بوس الا بوسه ات..

سجاد_دانشمند

مرا بخاطرت بسپار ..
که پروانه وار دورِ دلت گشته‌ام
مرا که از جان بیشتر خواستمت ..
که رگِ خوابم
در دستهای پر مهرِ توست ..
که همچون خونی
در شریانِ دوست داشتنم ..
مرا که هنوز و همیشه
در سرم هوایِ دیدن توست ..
که نخواستنت را بلد نشده ام
که حالِ خرابم
از پاییز خرابتر است و از شب تارتر
مرا به خاطرت بسپار ...

وقتی در جامعه‌ای ارزش زن به "زیبایی" و ارزش مرد به "دارايى "او باشد

نباید وقت خودتان را برای پیدا کردن اندیشه و انسانیت در آنجا هدر دهید.

‎
برتراند راسل

چشمي که دائم عيب‌هاي ديگران را ببيند، آن عيب را به ذهن منتقل ميکند.
و ذهنی که دائما با عيب‌های ديگران درگير است، آرامش ندارد، درونش متلاطم و آشفته است.
در عوض چشمی که ياد گرفته است هميشه زيبايي‌ها را ببيند، اول از همه خودش آرامش پيدا مي کند.
چون چشم زيبابين عيب‌های ديگران را نمی بيند و دنياي درونش دنيای قشنگی‌هاست...

گرت عیبجویی بود در سرشت
نبینی ز طاووس جز پای زشت

وقتی جهان از ریشهٔ جهنم
و آدم از عدم
و سعی از ریشهٔ یاس می‌آید

وقتی که یک تفاوت ساده در حرف
کفتار را به کفتر تبدیل می‌کند

باید به بی‌تفاوتی واژه‌ها
و واژه های بی طرفی
مثل نان دل بست

نان را
از هر طرف بخوانی نان است ...

قیصر_امین‌پور