☽

تو نَباشی من،مث حِس یه بَچه گمشُدم

چشای ساده ی من تو رو فرشته دید 

دلبر نکند وا بدهی، بوسه زنی بر لب او 

هر دلی را روزگاری عشق ویران می‌کند

‏به آنکه رفته است بگو برگردد

خیالش را اینجا جا گذاشته است 

حقيقت ترسناك ترين چيز اين دنياست 

بوسه های ما نه گزاف بود نه دروغ، پناه بود

غمگين و زيبا يه تركيب خطرناکه

بی تو با قافله‌ی غصه و غمها چه کنم؟

من یه درختم که عاشقه تبر شده 

خویش را گم می‌کنم، شاید تو را پیدا کنم 

ای دل چه خوب بود تو را هم نداشتم

محکوم به لبخندایی دروغـین

اسیر دوست داشتن توام

تــو جان منی

شهر پـر شده از مـُرده هایی ڪه راه میرن