محمد حسن

شعرهایی که از عشق می سرایم،
بافته ی سرانگشتان توست!
و مینیاتورهای زنانگی ات!
اینست که هرگاه مردم ،
شعری تازه از من خواندند؛
ترا سپاس گفتند...!

بہ عِــــشـــْــق
شَـــــڪ ڪردم...
اَز زَمانے ڪِہ..
عاشِـــــقانہ عـــِشق وَرزیدم و ظالـــمانہ ظٌلم دیدم..

بہ عِــــشـــْــق
شَـــــڪ ڪردم...
وقتے ڪہ ...
بہ وٌسعَـــت صِداقَــــتم دٌروغ شِنیدَم...

بہ عِــــشـــْــق
شَـــــڪ ڪردم...
وقتے ڪہ ...
خاڪے شُدم امّا آنـــها ڪہ خـــــاڪِ پایم بودند برایـــــَم مَـــــغرور شُـــــدند...

عِــــشـــْــق مَمــــْـنوع
تا زَمانے ڪہ ...
هَـــــوَس را عِــــشـــْــق میگویند..

من از این دنیا فقط اینو دریافتم که
اونی كه بیشتر می گفت : "نمیدونم"، بیشتر میدونست!
اونی كه "قویتر" بود، كمتر زور میگفت!
اونی كه راحت تر میگفت "اشتباه كردم"، اعتماد به نفسش بالاتر بود!...
اونی که صداش آرومتر بود، حرفاش با نفوذتر بود!
اونی كه خودشو واقعا دوست داشت، بقیه رو واقعی تر دوست داشت!
اونی كه بیشتر "طنز" میگفت، به زندگی جدی تر نگاه میكرد!

کــــــاش در تندیــس آدم دل نبـــــود

ایــــن همه غـــــم داخلــش مــــنزل نبود

کـــــــاش جای هر غمـــــــی آغــــــــوش بــــــود

عاشقـــــــان را جـــــــرعه ای دمنـــــوش بـــــــــود

اعتمـاد های رفته ...
مــرام های مـــرده ...
باور های زنده به گور شده ...

بر کــــدامیـــن

مــزار فاتحــه بخوانــــم ...!!!

شاید روزے بے خبر دیگر پست نگذارم...
دلم مےخواهد ترانہ‌ے خداحافظے را بنویسم...
روے دیوار همین مجازے
ولے...
واژه‌ها فرار مےکنند
دلم طاقـٺ نمےآورد
اشک‌ها اماڹ نمےدهند
نمےدانم ،
شاید من هم روزے
بے خداحافظے بروم از این
صفحہ‌ےِ مجازے..

تنها كسـي هستــے
كــه بـا بـودنت فهمـيدم

زمـين هـم هنـوز
فرشـته اے دارد

كـه بـراي دوسـٺ داشتن اش
نبايـد قسـم خـورد...

بيا دست بكشيم
تو از من
من از خودم
اين طورى
هم تو به زندگى ات مى رسى
هم من مى ميرم...

اِگِرِ ڪِسِےِ رِاِ دِوِسِتِ دِاِرِی

ِ هِوِاِیِشِ رِاِ دِاِشِتِهِ بِاِش

ِ اِمِاِاِگِرِ بِرِاِےِ پِرِڪِرِدِن

ِ تِنِهِاِیِیِ خِوِدِ اِوِ رِاِ

مِےِ خِوِاِهِےِ هِوِاِیِےِ اِشِ نِڪِنِ

اےڪاش...

من هم مے توانستم

غزلے براے
چشمانت بسرایم ـ
چہ ڪنم بردر و دیوار شهر،

عاشقان جاے امضاء براے من نگذاشتند.!

اےڪاش...

من هم مے توانستم

غزلے براے
چشمانت بسرایم ـ
چہ ڪنم بردر و دیوار شهر،

عاشقان جاے امضاء براے من نگذاشتند.!

هیچوقت،
حسرت زندگی آدمایی که

از درونشون خبر نداری نخور!

هر قلبی دردی دارد
فقط نحوه ابراز آن فرق دارد

بعضی ها آن را
در چشمانشان پنهان میکنند

و بعضــے ها در لبخــندشان....

دل به دل راه ندارد "

● که به عینی دیدم "

● دل من غرق در آشوب و "

● لبش خندان بود "

چـه بی پروا دلــم ...

◽️آغـوش ممنـوعه ای رامـی خـواهد

◽️که تنـها شـرعی بودنـش را ...

◽️"مــن" میـــدانم ...

◽️و " دلـــم " و " تـــو"!!!

‌‌‌‌

♡خواستم درگیرِ وسواست ڪنم
♡یا ڪمی پابندِ احســاست ڪنم

♡چشم وا ڪردم و دیدم جانمي
♡ڪلهم دینِ من و ایمانمي

♡حال خود حساسم و پابندِ تو
♡تشنہ و درماندهٔ لبخندِ تو