قبل از رخداد شوم کرونا که دانشگاه ها کاملاً حضوری بود در یکی از مباحثی که البته در حوزه سیاست بود خیلی اتفاقی و بر اساس موضوع ترکیه و سِیر دوران این کشور به قونیه و موضوع مولانا رسیدیم. یکی از دانشجوها در مورد دلیل علاقه ی بیش از حد ما ایرانی ها به مولانا سوال کرد بخصوص توی این سالهای اخیر. نظر من این بود که انسان ذاتاً کمال گراست و بخصوص پیشینه ی ما ایرانی ها اگر بررسی بشه این نکته رو در مورد ما ایرانی ها به خوبی در طول تاریخ اثبات میکنه. من اعتقاد دارم اشعار سعدی از بُعد عاشقانه خواننده رو مجذوب میکنه، حافظ از بُعد عرفان خواننده رو سیراب می کنه و کمال عشق و عرفان رو در اشعار حضرت مولانا میشه به وضوح دید. و یکی از دلایلی که اشعار مولانا بخصوص توی این سالها در جامعه ی ما به وفور طرفداران بیشتری پیدا کرده همین کمالی است که در اشعار مولانا وجود داره و البته در کنارش همون خصیصه ذاتی کمال گرایی انسان.

پيش آي دمي جانم ، زين بيش مرنجانم
اي دلبر خندانم ، آهسته که سرمستم

نوشته : رضا.. اردیبهشت 1401

پسند

موردی برای نمایش وجود ندارد.

بازنشر