واقعیت این است
گاهی هیچی را میخواهی و این بخش مهمی از زندگیست!
این نه افسردگیت، نه خیانت، نه دوست نداشتن، نه تحمل، نه صبر، نه قضاوت، نه حماقت…
نه هیچ چیز مرسوم و مدامی، هیچ اسمی ندارد!
باور کن هیچی خودش، بخشی از زندگیست!
شاید نوعی از آرامش است!
یادت می آید، بارها پرسیدم تو به چه فکر میکنی؟
گفتی : هیچی!
وقت هایی که خیره میشدی و گوشه لبت لبخندی از سرِ سکوت بود.
من از روی تو زندگی را تعریف میکنم، اگر تو به هیچی فکر میکردی، پس حتما بخش مهمی از زندگیست.

« صابر اَبَر »