مروارید غلطانیست زندگی ،
گل زردیست به نام غم ، به نام اشک ،
آئینه شکسته ایست به نام دل ،
و بلاخره فریاد بلندیست به نام آه ،
کاش می دانستیم زندگی کوتاهست ،
کاش از ثانیه های زندگی لذت می بردیم ،
کاش قلبی را برای شکستن انتخاب نمی کردیم ،
کاش همه را دوست می داشتیم ،
کاش معنی صداقت را ما هم می فهمیدیم ،
کاش هیچ کودک فقیری دیگر خواب نان تازه و داغ را نمی دید ،
کاش دلهایمان دریائی می شد ،
کاش می فهمیدیم زندگی زیباست و لذت میبردیم تا بی نهایت ،
کاش میدانستیم که ما نمیدانیم فردا برایمان چه اتفاقی می افتد ،
کاش بهانه ای برای ناراحت کردن دلهای زخم خورده وجود نداشت...