کور سوی قلب ناشکیبم به مهر تویی روشن است که ایمان دارم در زیر رگبار تازیانه های بی امان روزگار، چتر سفید مهربانیت را بر سرم می گسترانی و مرا در آغوش دلبرانه ات می گیری و با من در کوچه پس کوچه های تنگ و تاریک زندگیم همراه می شوی و نغمه جانانه امید را در گوشم نجوا می کنی که روزهای روشنی در پیش رو خواهم داشت و تو با من خواهی ماند و آنی رهایم نمی کنی
با شنیدن نجوای پاک توست که من با فطرت فرشته گونه خویش انس می گیرم و دلم می خواهد شبیه تو شوم، و زندگیم همه اش عطر و بوی تو را بگیرد و این مهم انجام نمی گیرد مگر با تمسک به خط مشی که فقط تو نشانم می دهد تا با چراغ هدایت تو مسیر زندگی ام پرفروغ گردد.
وجودم را لبریز از عشق ناب تویی می کنم که حالم را خوب می فهمی، غم و اندوه را از دلم می زدایی و مرا آرام جانی در روزهای سخت زندگی

فاطمه پیمان